φοξ τερ(ρ)ιέ

το, Ν

άκλ. πασίγνωστη φυλή ρωμαλέων σκύλων, με τρίχωμα άσπρο που φέρει μαύρες και καστανέρυθρες κηλίδες, επίμηκες ρύγχος και αναδιπλωμένα σε σχήμα V αφτιά, που χρησιμοποιείται ειδικά στο κυνήγι τής αλεπούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. fox terrier < fox «αλεπού» + terrier «ράτσα σκύλων»].